Skocz do zawartości
Zbrojnikowate.pl

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów 'kiryskowate' .



Więcej opcji wyszukiwania

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Kategorie

  • Zbrojniki
    • Klasyfikacja rodzajowa
    • Klasyfikacja gatunkowa
    • Raporty udanego tarła
    • Artykuły o Zbrojnikach
  • Kiryskowate
    • Klasyfikacja rodzajowa
    • Klasyfikacja gatunkowa
    • Linie kirysków
    • Raporty udanego tarła
    • Artykuły o kiryskowatych
  • Środowisko naturalne
    • Wykaz rzek
    • Warunki ogólne
  • Żywienie ryb
  • Choroby ryb
    • Choroby i schorzenia
    • Leki i preparaty
  • Akwarystyka w pigułce
    • Początek przygody
    • Sprzęt i urządzenia
    • Chemia wody
    • Akwaria roślinne
    • Wiedza ogólna
  • Literatura
  • Schowek

Kategorie

  • AMP

Forum

  • Zbrojniki
    • Klasyfikacja rodzajowa
    • Klasyfikacja gatunkowa
    • Dyskusje o zbrojnikach
    • Raporty udanego tarła
  • Kiryskowate
    • Klasyfikacja rodzajowa
    • Klasyfikacja gatunkowa
    • Dyskusje o kiryskowatych
    • Raporty udanego tarła
  • Identyfikacja gatunku
    • Identyfikacja zbrojnikowatych
  • Środowisko naturalne
    • Rzeki i akweny
    • Warunki ogólne
  • Żywienie ryb
    • Dieta i odżywianie ryb
    • Czy to nadaje się do jedzenia?
  • Zdrowie ryb
    • Choroby i schorzenia
    • Co dolega mojej rybie ?
    • Leki i preparaty
  • Literatura
    • Literatura fachowa
  • Akwarystyka w pigułce
    • Początek przygody
    • Sprzęt i urządzenia
    • Chemia wody
    • Akwaria roślinne
    • Wiedza ogólna
  • Chwalę się - sukcesy
    • Chwalę się - sukcesy
  • Proszę o pomoc - kłopoty
    • Proszę o pomoc - kłopoty
  • Bzdety i pierdoły
    • Bzdety i pierdoły
  • Giełda
    • Ogłoszenia
    • Najnowsze oferty
    • Opinie handlowe - giełda
  • Techniczny
    • Zgłoszenia, bugi, awarie

Kalendarze

  • Kalendarz społeczności

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Znaleziono 4 wyniki

  1. Tekst: Piotr Szulada, Piotr Robakowski Rurecznik mułowy zwany rurecznikiem pospolitym jest gatunkiem skąposzczeta należącym do rodziny (Tubificidae). Stanowi składnik fauny dennej różnych wód słodkich od rowów, stawów poprzez jeziora i rzeki. Ze względu na dużą plastyczność i tolerancję niskiej zawartości tlenu w wodzie żyje on w mule, tworząc kolonie złożone z wielu osobników zanurzonych przednią częścią ciała w mule. Natomiast tylna część ciała wykonuje często kołyszący ruch. Osobniki tego gatunku wykazują segmentację ciała, posiadają czerwone lub rdzawo-czerwone zabarwienie, a ich wielkość może osiągać od 1 do 8cm. Odżywiają się one osadami, a właściwie materią organiczną pobieraną z warstwy mułu, przez co w przyrodzie odgrywają bardzo ważną rolę. Powszechnie znany i doceniany przez wszystkich akwarystów na świecie rurecznik mułowy (Tubifex tubifex) bezsprzecznie jest bardzo dobrym pokarmem dla ryb akwariowych. Ze względu na dużą zawartość łatwo przyswajalnego białka i tłuszczu, co przekłada się na szybki wzrost ryb oraz stosunkowo proste przechowywanie w stanie żywym, sięgają po niego hodowcy różnych ryb akwariowych. Szczególnie docenili go także miłośnicy kiryskowatych, ponieważ stał się niezbędnym elementem diety ich podopiecznych zarówno dorosłych, jak i osobników młodocianych. Rurecznik często stanowi niezbędny pokarm przygotowujący ryby kiryskowate do tarła - powoduje ich pełne dojrzewanie tzw. „naikrzenie”samic. Jednak oprócz jego zalet nie należy zapominać o zagrożeniach, jakie niesie karmienie ryb tego rodzaju pokarmem żywym. Trzeba pamiętać, że rureczniki żyją często w bardzo zanieczyszczonych wodach, zarówno pod względem chemicznym, jak i bakteriologicznym. Ze względu na powyższy tryb życia skarmiane rybom akwariowym mogą być przy okazji źródłem toksyn, metali ciężkich, chorobotwórczych wirusów, bakterii, orzęsków, wiciowców, grzybów i innych pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych. Często rureczniki stają się przypadkowym pośrednikiem (a nie żywicielem pośrednim), który przy okazji pobierając pokarm, połknął jaja, czy cysty pasożytów zewnętrznych lub wewnętrznych, bądź przyczepiły się one do jego ciała. Te trafiając do akwarium z rybami, odnajdują tu swojego żywiciela. Wielokrotnie notowano zawleczenia wraz z rurecznikiem Ichthyophthirius multifiliis (kulorzęsek), Piscinoodinium pillulare (tzw. oodinium). Jednak rurecznik jest elementem cyklu rozwojowego (żywicielem pośrednim) myksosporidiowców, który stanowi bardzo duże zagrożenie dla ryb akwariowych. Myksosporidiowce (Myxozoa, Myksozoa) występują u ryb od około 500 milionów lat. Na te pasożyty zwrócono szczególną uwagę w czasie rozwoju komercyjnych hodowli ryb. Pasożyty te są odpowiedzialne za poważne straty ekonomiczne hodowców na całym świecie. Nie należy jednak zapominać, że myksosporidiowce występują również u ryb wolno żyjących zarówno słodkowodnych, jak i morskich. Jednak nie stwierdzono z ich strony zagrożenia dla ludzi, natomiast bardzo często atakują kilku-kilkunastocentymetrowe ryby. Badania prowadzone np. na Myxosoma cerebralis dowiodły, że w rozwoju tego pasożyta występują dwa cykle przebiegające u dwóch gospodarzy tj. u ryby i skąposzczeta wodnego – rurecznika (Tubifex tubifex). Podobnie dwa cykle rozwojowe opisano wkrótce u innych rodzajów Myxozoa, takich jak: Myxidium, Sphaerospora, Hofferellus, Myxobolus, Thellohanellus i Zoschokkella, wskazując, że pierwszym gospodarzem mogą być skąposzczety (głównie należące do rodzin: Tubificidae i Nadidae), a niekiedy wieloszczety wodne oraz mszywioły. Zarażone myksosporidiowcami ryby charakteryzują się długotrwałą obecnością pasożytów w ich ciałach, niekiedy występują one przez całe życie ryby, jak również przez całe życie zarażonych rureczników. Uwalnianie aktinospor przez rureczniki może zachodzić przez cały rok, choć w klimacie umiarkowanym odbywa się to najczęściej latem. Uważa się, że w wodzie aktinospory zachowują żywotność od 11 do 25 dni. Największe rozprzestrzenienie myksosporidiowców w populacjach ryb występuje w naszym klimacie jesienią i zimą. W przypadku Myxobolus cerebralis okazało się, że rodzaj osadów dennych, w których żyją skąposzczety (w tym przypadku tubifeksy) zarażone tym pasożytem, wpływa na liczbę uwalnianych aktinospor i długość okresu, w którym trwa ten proces. Największa liczba aktinospor jest uwalniana przez tubifeksy żyjące w mule i piasku, a najmniejsza przez przebywające w dnie zbiornika wodnego, pokrytego rozkładającymi się liśćmi. Myxobolus cerebralis wywołuje chorobę zwaną „kołowacizną ryb łososiowatych” – niestety może wystąpić również u innych ryb – w tym np. kirysków. Atak pasożyta jest widoczny u młodych ryb – wywołuje objawy nerwowe i melanizację skóry w rejonie ogona. Ryby wirują lub krążą – wyglądają, jakby „goniły za własnym ogonem”. Jeżeli młoda ryba przeżyje – pozostają u niej deformacje czaszki i kręgosłupa. Taka sytuacja miała miejsce u znanego nam hodowcy – młode ryby po wylęgu masowo padały, nawet podrostki wielkości około 2,5 cm wykazywały objawy kołowacizny. Hodowca podejrzewa, że choroba pojawiła się jako konsekwencja karmienia rurecznikiem tarlaków – u dorosłych ryb jest niezauważalna, natomiast niestety masowo pada narybek od tych kirysków. Leczenie jest bardzo trudne, na razie bez powodzenia. Proponowane w literaturze różne terapeutyki niestety nie dają jednoznacznych rezultatów. Jak przedstawiono w powyższym krótkim artykule zagrożeń związanych z karmieniem żywym rurecznikiem jest wiele. Jednak myksosporidiowce ze względu na niewielką ilość badań, brak informacji o nowych gatunkach, a przede wszystkim nie do końca skuteczne, znane sposoby leczenia są największym zagrożeniem dla ryb kiryskowatych często karmionych rurecznikiem. Dziękujemy za korektę polonistyczną Pani dr Ilonie Staroście
  2. Dodane do bazy przez redakcję portalu zbrojnikowate.pl Rurecznik mułowy (Tubifex tubifex): pełnowartościowy pokarm dla ryb czy jednak zagrożenie dla ich zdrowia? Tekst: Piotr Szulada, Piotr Robakowski Rurecznik mułowy zwany rurecznikiem pospolitym jest gatunkiem skąposzczeta należącym do rodziny (Tubificidae). Stanowi składnik fauny dennej różnych wód słodkich od rowów, stawów poprzez jeziora i rzeki. Ze względu na dużą plastyczność i tolerancję niskiej zawartości tlenu w wodzie żyje on w mule, tworząc kolonie złożone z wielu osobników zanurzonych przednią częścią ciała w mule. Natomiast tylna część ciała wykonuje często kołyszący ruch. Osobniki tego gatunku wykazują segmentację ciała, posiadają czerwone lub rdzawo-czerwone zabarwienie, a ich wielkość może osiągać od 1 do 8cm. Odżywiają się one osadami, a właściwie materią organiczną pobieraną z warstwy mułu, przez co w przyrodzie odgrywają bardzo ważną rolę. Powszechnie znany i doceniany przez wszystkich akwarystów na świecie rurecznik mułowy (Tubifex tubifex) bezsprzecznie jest bardzo dobrym pokarmem dla ryb akwariowych. Ze względu na dużą zawartość łatwo przyswajalnego białka i tłuszczu, co przekłada się na szybki wzrost ryb oraz stosunkowo proste przechowywanie w stanie żywym, sięgają po niego hodowcy różnych ryb akwariowych. Szczególnie docenili go także miłośnicy kiryskowatych, ponieważ stał się niezbędnym elementem diety ich podopiecznych zarówno dorosłych, jak i osobników młodocianych. Rurecznik często stanowi niezbędny pokarm przygotowujący ryby kiryskowate do tarła - powoduje ich pełne dojrzewanie tzw. „naikrzenie”samic. Jednak oprócz jego zalet nie należy zapominać o zagrożeniach, jakie niesie karmienie ryb tego rodzaju pokarmem żywym. Trzeba pamiętać, że rureczniki żyją często w bardzo zanieczyszczonych wodach, zarówno pod względem chemicznym, jak i bakteriologicznym. Ze względu na powyższy tryb życia skarmiane rybom akwariowym mogą być przy okazji źródłem toksyn, metali ciężkich, chorobotwórczych wirusów, bakterii, orzęsków, wiciowców, grzybów i innych pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych. Często rureczniki stają się przypadkowym pośrednikiem (a nie żywicielem pośrednim), który przy okazji pobierając pokarm, połknął jaja, czy cysty pasożytów zewnętrznych lub wewnętrznych, bądź przyczepiły się one do jego ciała. Te trafiając do akwarium z rybami, odnajdują tu swojego żywiciela. Wielokrotnie notowano zawleczenia wraz z rurecznikiem Ichthyophthirius multifiliis (kulorzęsek), Piscinoodinium pillulare (tzw. oodinium). Jednak rurecznik jest elementem cyklu rozwojowego (żywicielem pośrednim) myksosporidiowców, który stanowi bardzo duże zagrożenie dla ryb akwariowych. Myksosporidiowce (Myxozoa, Myksozoa) występują u ryb od około 500 milionów lat. Na te pasożyty zwrócono szczególną uwagę w czasie rozwoju komercyjnych hodowli ryb. Pasożyty te są odpowiedzialne za poważne straty ekonomiczne hodowców na całym świecie. Nie należy jednak zapominać, że myksosporidiowce występują również u ryb wolno żyjących zarówno słodkowodnych, jak i morskich. Jednak nie stwierdzono z ich strony zagrożenia dla ludzi, natomiast bardzo często atakują kilku-kilkunastocentymetrowe ryby. Badania prowadzone np. na Myxosoma cerebralis dowiodły, że w rozwoju tego pasożyta występują dwa cykle przebiegające u dwóch gospodarzy tj. u ryby i skąposzczeta wodnego – rurecznika (Tubifex tubifex). Podobnie dwa cykle rozwojowe opisano wkrótce u innych rodzajów Myxozoa, takich jak: Myxidium, Sphaerospora, Hofferellus, Myxobolus, Thellohanellus i Zoschokkella, wskazując, że pierwszym gospodarzem mogą być skąposzczety (głównie należące do rodzin: Tubificidae i Nadidae), a niekiedy wieloszczety wodne oraz mszywioły. Zarażone myksosporidiowcami ryby charakteryzują się długotrwałą obecnością pasożytów w ich ciałach, niekiedy występują one przez całe życie ryby, jak również przez całe życie zarażonych rureczników. Uwalnianie aktinospor przez rureczniki może zachodzić przez cały rok, choć w klimacie umiarkowanym odbywa się to najczęściej latem. Uważa się, że w wodzie aktinospory zachowują żywotność od 11 do 25 dni. Największe rozprzestrzenienie myksosporidiowców w populacjach ryb występuje w naszym klimacie jesienią i zimą. W przypadku Myxobolus cerebralis okazało się, że rodzaj osadów dennych, w których żyją skąposzczety (w tym przypadku tubifeksy) zarażone tym pasożytem, wpływa na liczbę uwalnianych aktinospor i długość okresu, w którym trwa ten proces. Największa liczba aktinospor jest uwalniana przez tubifeksy żyjące w mule i piasku, a najmniejsza przez przebywające w dnie zbiornika wodnego, pokrytego rozkładającymi się liśćmi. Myxobolus cerebralis wywołuje chorobę zwaną „kołowacizną ryb łososiowatych” – niestety może wystąpić również u innych ryb – w tym np. kirysków. Atak pasożyta jest widoczny u młodych ryb – wywołuje objawy nerwowe i melanizację skóry w rejonie ogona. Ryby wirują lub krążą – wyglądają, jakby „goniły za własnym ogonem”. Jeżeli młoda ryba przeżyje – pozostają u niej deformacje czaszki i kręgosłupa. Taka sytuacja miała miejsce u znanego nam hodowcy – młode ryby po wylęgu masowo padały, nawet podrostki wielkości około 2,5 cm wykazywały objawy kołowacizny. Hodowca podejrzewa, że choroba pojawiła się jako konsekwencja karmienia rurecznikiem tarlaków – u dorosłych ryb jest niezauważalna, natomiast niestety masowo pada narybek od tych kirysków. Leczenie jest bardzo trudne, na razie bez powodzenia. Proponowane w literaturze różne terapeutyki niestety nie dają jednoznacznych rezultatów. Jak przedstawiono w powyższym krótkim artykule zagrożeń związanych z karmieniem żywym rurecznikiem jest wiele. Jednak myksosporidiowce ze względu na niewielką ilość badań, brak informacji o nowych gatunkach, a przede wszystkim nie do końca skuteczne, znane sposoby leczenia są największym zagrożeniem dla ryb kiryskowatych często karmionych rurecznikiem. Dziękujemy za korektę polonistyczną Pani dr Ilonie Staroście Czytaj artykuł
  3. Artykuł przygotowany przeze mnie i Pana dr. Piotra Robakowskiego na temat oznaczeń nieopisanych jeszcze naukowo gatunków kiryskowatych. W tekście znajdują się tabele - pomiędzy nimi i po nich istotny tekst. Co-to-są-oznaczenia-C-i-CW.pdf
  4. Dodane do bazy przez redakcję portalu zbrojnikowate.pl Co to są oznaczenia C i CW - i po co je wymyślono dla podrodziny Corydoradinae? Artykuł przygotowany przeze mnie i Pana dr. Piotra Robakowskiego na temat oznaczeń nieopisanych jeszcze naukowo gatunków kiryskowatych. W tekście znajdują się tabele - pomiędzy nimi i po nich istotny tekst. Co-to-są-oznaczenia-C-i-CW.pdf Czytaj artykuł
×

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.