Skocz do zawartości
Zbrojnikowate.pl

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów 'scleromystax' .



Więcej opcji wyszukiwania

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Kategorie

  • Zbrojniki
    • Klasyfikacja rodzajowa
    • Klasyfikacja gatunkowa
    • Raporty udanego tarła
    • Artykuły o Zbrojnikach
  • Kiryskowate
    • Klasyfikacja rodzajowa
    • Klasyfikacja gatunkowa
    • Linie kirysków
    • Raporty udanego tarła
    • Artykuły o kiryskowatych
  • Środowisko naturalne
    • Wykaz rzek
    • Warunki ogólne
  • Żywienie ryb
  • Choroby ryb
    • Choroby i schorzenia
    • Leki i preparaty
  • Akwarystyka w pigułce
    • Początek przygody
    • Sprzęt i urządzenia
    • Chemia wody
    • Akwaria roślinne
    • Wiedza ogólna
  • Literatura
  • Schowek

Forum

  • Zbrojniki
    • Klasyfikacja rodzajowa
    • Klasyfikacja gatunkowa
    • Dyskusje o zbrojnikach
    • Raporty udanego tarła
  • Kiryskowate
    • Klasyfikacja rodzajowa
    • Klasyfikacja gatunkowa
    • Dyskusje o kiryskowatych
    • Raporty udanego tarła
  • Identyfikacja gatunku
    • Identyfikacja zbrojnikowatych
  • Środowisko naturalne
    • Rzeki i akweny
    • Warunki ogólne
  • Żywienie ryb
    • Dieta i odżywianie ryb
    • Czy to nadaje się do jedzenia?
  • Zdrowie ryb
    • Choroby i schorzenia
    • Co dolega mojej rybie ?
    • Leki i preparaty
  • Literatura
    • Literatura fachowa
  • Akwarystyka w pigułce
    • Początek przygody
    • Sprzęt i urządzenia
    • Chemia wody
    • Akwaria roślinne
    • Wiedza ogólna
  • Chwalę się - sukcesy
    • Chwalę się - sukcesy
  • Proszę o pomoc - kłopoty
    • Proszę o pomoc - kłopoty
  • Bzdety i pierdoły
    • Bzdety i pierdoły
  • Giełda
    • Ogłoszenia
    • Najnowsze oferty
    • Opinie handlowe - giełda
  • Techniczny
    • Zgłoszenia, bugi, awarie

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Znaleziono 7 wyników

  1. Artykuł przygotowany przeze mnie i Pana dr. Piotra Robakowskiego na temat oznaczeń nieopisanych jeszcze naukowo gatunków kiryskowatych. W tekście znajdują się tabele - pomiędzy nimi i po nich istotny tekst. Co-to-są-oznaczenia-C-i-CW.pdf
  2. Dodane do bazy przez redakcję portalu zbrojnikowate.pl Co to są oznaczenia C i CW - i po co je wymyślono dla podrodziny Corydoradinae? Artykuł przygotowany przeze mnie i Pana dr. Piotra Robakowskiego na temat oznaczeń nieopisanych jeszcze naukowo gatunków kiryskowatych. W tekście znajdują się tabele - pomiędzy nimi i po nich istotny tekst. Co-to-są-oznaczenia-C-i-CW.pdf Czytaj artykuł
  3. W załączniku druga część artykułu przygotowana na moją prośbę przez Pana dr. Piotra Robakowskiego. Nowe-spojrzenie-na-systematykę-ryb-z-rodziny-Callichthyidae-cz.-II.pdf
  4. Dodane do bazy przez redakcję portalu zbrojnikowate.pl Nowe spojrzenie na systematykę ryb z rodziny Callichthyidae cz.2 W załączniku druga część artykułu przygotowana na moją prośbę przez Pana dr. Piotra Robakowskiego. Nowe-spojrzenie-na-systematykę-ryb-z-rodziny-Callichthyidae-cz.-II.pdf Czytaj artykuł
  5. PiotrSz

    Scleromystax barbatus

    Tekst i fotografie: Piotr Robakowski Scleromystax barbatus (Quoy & Gaimard, 1824) Gatunek ten powszechnie był nazywany kiryskiem brodatym. W naturalnym środowisku gatunek ten występuje w wodach Brazylii, w stanie Rio de Janeiro, w rzekach Zatoki Guanabara tj.: Rio Guapi, Rio Capivari, Rio Inhomirim. Żyje on w czystych, płynących klarownych wodach, gdzie woda jest miękka do średnio twardej o dość niskim odczynie (okresowo nawet pH 5), a dno jest żwirowe i piaszczyste. Ponadto temperatura wody jest dość zmienna w ciągu roku i chłodniejszym okresie spada nawet do około 16-17°C i nie przekracza 26°C (waha się pomiędzy 21-26°C). Powyższe informacje dotyczące środowiska życia Scleromystax barbatus są szczególnie istotne dla każdego przyszłego hodowcy. Ryby te osiągają dość znaczne rozmiary średnio 8-10cm, przy czym samice są mniejsze od samców do około 9cm, a samce nawet do 11cm. Należy to uwzględnić przy zakładaniu akwarium i najodpowiedniejsze są tu zbiorniki o pojemności minimum 120-150 litrów. Ryby te posiadają ciało dość wydłużone i jest tu wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy. Dojrzałe samce mają wydłużony promień twardy oraz 3 promienie miękkie płetw piersiowych i płetwy grzbietowej, osiągają większe rozmiary ciała, a najbardziej charakterystyczną cechą jest ubarwienie oraz twarde szczeciny na bokach pyska (tzw. broda). Szczeciny te po osiągnięciu dojrzałości ryb występują stale przez całe życie. Samce mają też smuklejszy pokrój ciała w porównaniu z bardziej zaokrąglonymi w partii brzusznej samicami. Samce spód ciała mają delikatnie żółtawy do białego, natomiast boki ciała ciemno zabarwione, głównie czarne lub ciemne żółto-brązowe z plamiastymi jasnymi prześwitami. Na górnej powierzchni głowy samców i na jej bokach tzw. „policzkach” charakterystyczne są duże, lśniące, złote plamki tworzące specyficzny wzór. Nieparzyste płetwy z rzędami brązowawych plam. Natomiast samice mają: zabarwienie ciała ciemnoszare, ciemnobrązowe z nieregularnymi jaśniejszymi plamami, kremowy lub biały brzuch, głowę ciemnobrązową z nieregularnymi jasnymi plamami. Płetwy samic są lekko pokryte rozmytym brązowym pigmentem. Jak wynika z moich obserwacji ryby z powodzeniem dostosowują się do wody nawet twardej o odczynie obojętnym pH 6,8-7, choć hodowałem ryby już rozmnożone w niewoli, a nie z odłowu (WF). Pospolite „barbatusy” na pewno wymagają chłodniejszej wody, a jej temperatura nie powinna przekraczać 26°C. Optymalna temperatura wody w akwarium to 22-24°C. Akwarium dla tego gatunku może być nieogrzewane, a ryby im towarzyszące muszą wykazywać podobne wymagania. Ryby te są spokojne, towarzyskie, nie wykazują zachowań agresywnych w stosunku do innych ryb podobnie jak inne kiryskowate. Jedynie w przypadku hodowania większej ilości samców, po osiągnięciu dojrzałości mogą one się trochę niegroźnie „przepychać”. Ryby te podobnie jak inne kiryski są łatwe w utrzymaniu, jedzą każdy pokarm od sztucznych pokarmów płatkowanych, poprzez pokarm mrożony (np. larwy ochotki, dafnia, larwy komara), po pokarm żywy (doniczkowce i rureczniki). Dno akwarium można wysypać drobnym żwirem rzecznym i piaskiem lub powinno posiadać chociaż „plażę” z drobnego piasku. Ryby te pokarm pobierają ze strefy przydennej, często kopiąc w podłożu. Istotny jest wydajny filtr np. wewnętrzny lub zewnętrzny nadający dodatkowo ruch wodzie. Ryby są aktywne w dzień, widoczne w akwarium. Tarło inicjuje duża podmiana wody na chłodniejszą, dodatkowo podmieniana woda może być miękka o odczynie lekko kwaśnym. U mnie tarło prowokowały podmiany 30% wody na zimną, ale niekoniecznie miękką o odczynie obojętnym. Istotne jest, aby temperatura wody w której przebywają ryby gwałtownie spadla np. z 24°C do 17-18°C. Przed tarłem ważne jest obfite karmienie ryb wartościowym pokarmem np. żywym rurecznikiem lub doniczkowcem. W okresie tarła ryby aktywnie pływają po całym akwarium, samica „czyści” miejsca na ściankach akwarium, w których przyklei ikrę. Ja do tarła zestawiałem parę ryb (samca i samicę), choć dopuszcza się tu tzw. „trójki”, czyli 2 samice i 1 samca. Tarło odbywa się w sposób charakterystyczny dla innych kiryskowatych w tzw. pozycji T. Samica uwalnia do kieszonki kilka ziaren ikry (5-8 szt.), dochodzi do zapłodnienia, a następnie przykleja ją najczęściej do ścianek akwarium. Duża samica będąca w dobrej kondycji może składać od 60 do nawet 120 jaj. Ikra po napęcznieniu wg moich pomiarów miała średnicę 1,90mm (wg innych hodowców 1,80mm). W temperaturze 22°C po 5 dniach inkubacji wylegają się larwy wielkości 6mm (w wyższej temperaturze np. w 24°C wylęg następuje wcześniej po około 4 dniach). Larwy 2-3 dni resorbują zasoby woreczka żółtkowego, a następnie przy wielkości około 8mm zaczynają żerować. Już od początku rozpoczęcia żerowania larwy są w stanie przełykać naupliusy artemii. Rosną dość szybko, u mnie po około 15 dniach podchowu i aktywnego żerowania, larwy osiągały długość 12-13mm. Po miesiącu podchowu młode osiągały wielkość 18-20mm, po dwóch miesiącach około 30mm i zaczynają być tu widoczny dymorfizm płciowy, a po 3 miesiącach ponad 40mm. Ja rozmnażałem Scleromystax barbatus w zwykłej, kranowej, średnio twardej wodzie (GH 16-17, KH 8, pH 6,8-7) po podmianie na chłodniejszą i nie zaobserwowałem problemów z inicjacją tarła, czy problemów z wylęganiem larw. Natomiast niektórzy hodowcy twierdzą, że zanotowali problemy z wylęganiem larw ww. gatunku w wodzie twardej o odczynie obojętnym, sugerując inkubację jaj w wodzie miękkiej o odczynie lekko kwaśnym. Kiedyś ze względu na dość duże podobieństwo S. kronei i S. barbatus badacze sądzili, że to te same gatunki, jednak nie jest to informacja prawdziwa, ponieważ gatunki te są odizolowane od siebie i występują w odmiennych miejscach. S. kronei występuje w zlewni rzeki Rio Ribeira de Iguape w stanie São Paulo. Samce obu gatunków są podobne i maja „brodę” (szczeciny) kiedy są dojrzałe. Do cech odróżniających te gatunki należy środkowy ciemny pas, który u S. kronei jest mocno zaznaczony (bardzo widoczny), natomiast u S. barbatus jest nieco „rozmyty” (słabo zaznaczony, mniej widoczny). Scleromystax barbatus hodowałem dość dawno temu, a było to w latach 2009-2010, stąd jakość załączonych zdjęć ma wiele do życzenia, bo wykonano je kompaktowym cyfrowym aparatem i ustępują one jakością zdjęciom do jakich przyzwyczaiłem się w ostatnich 5 latach.
  6. Dodane do bazy przez redakcję portalu zbrojnikowate.pl Scleromystax barbatus Rodzaj: Scleromystax Gatunek: Scleromystax barbatus Synonimy: Kirysek brodaty Rozmiar: 8-11 cm Temperatura: 21-26 °C pH: pH 6,8-7 Występowanie: Żywienie: Ryby wszystkożerne Usposobienie : Ryby stadne Ryby towarzyskie Tarło w niewoli: Uwagi: Tekst i fotografie: Piotr Robakowski Scleromystax barbatus (Quoy & Gaimard, 1824) Gatunek ten powszechnie był nazywany kiryskiem brodatym. W naturalnym środowisku gatunek ten występuje w wodach Brazylii, w stanie Rio de Janeiro, w rzekach Zatoki Guanabara tj.: Rio Guapi, Rio Capivari, Rio Inhomirim. Żyje on w czystych, płynących klarownych wodach, gdzie woda jest miękka do średnio twardej o dość niskim odczynie (okresowo nawet pH 5), a dno jest żwirowe i piaszczyste. Ponadto temperatura wody jest dość zmienna w ciągu roku i chłodniejszym okresie spada nawet do około 16-17°C i nie przekracza 26°C (waha się pomiędzy 21-26°C). Powyższe informacje dotyczące środowiska życia Scleromystax barbatus są szczególnie istotne dla każdego przyszłego hodowcy. Ryby te osiągają dość znaczne rozmiary średnio 8-10cm, przy czym samice są mniejsze od samców do około 9cm, a samce nawet do 11cm. Należy to uwzględnić przy zakładaniu akwarium i najodpowiedniejsze są tu zbiorniki o pojemności minimum 120-150 litrów. Ryby te posiadają ciało dość wydłużone i jest tu wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy. Dojrzałe samce mają wydłużony promień twardy oraz 3 promienie miękkie płetw piersiowych i płetwy grzbietowej, osiągają większe rozmiary ciała, a najbardziej charakterystyczną cechą jest ubarwienie oraz twarde szczeciny na bokach pyska (tzw. broda). Szczeciny te po osiągnięciu dojrzałości ryb występują stale przez całe życie. Samce mają też smuklejszy pokrój ciała w porównaniu z bardziej zaokrąglonymi w partii brzusznej samicami. Samce spód ciała mają delikatnie żółtawy do białego, natomiast boki ciała ciemno zabarwione, głównie czarne lub ciemne żółto-brązowe z plamiastymi jasnymi prześwitami. Na górnej powierzchni głowy samców i na jej bokach tzw. „policzkach” charakterystyczne są duże, lśniące, złote plamki tworzące specyficzny wzór. Nieparzyste płetwy z rzędami brązowawych plam. Natomiast samice mają: zabarwienie ciała ciemnoszare, ciemnobrązowe z nieregularnymi jaśniejszymi plamami, kremowy lub biały brzuch, głowę ciemnobrązową z nieregularnymi jasnymi plamami. Płetwy samic są lekko pokryte rozmytym brązowym pigmentem. Jak wynika z moich obserwacji ryby z powodzeniem dostosowują się do wody nawet twardej o odczynie obojętnym pH 6,8-7, choć hodowałem ryby już rozmnożone w niewoli, a nie z odłowu (WF). Pospolite „barbatusy” na pewno wymagają chłodniejszej wody, a jej temperatura nie powinna przekraczać 26°C. Optymalna temperatura wody w akwarium to 22-24°C. Akwarium dla tego gatunku może być nieogrzewane, a ryby im towarzyszące muszą wykazywać podobne wymagania. Ryby te są spokojne, towarzyskie, nie wykazują zachowań agresywnych w stosunku do innych ryb podobnie jak inne kiryskowate. Jedynie w przypadku hodowania większej ilości samców, po osiągnięciu dojrzałości mogą one się trochę niegroźnie „przepychać”. Ryby te podobnie jak inne kiryski są łatwe w utrzymaniu, jedzą każdy pokarm od sztucznych pokarmów płatkowanych, poprzez pokarm mrożony (np. larwy ochotki, dafnia, larwy komara), po pokarm żywy (doniczkowce i rureczniki). Dno akwarium można wysypać drobnym żwirem rzecznym i piaskiem lub powinno posiadać chociaż „plażę” z drobnego piasku. Ryby te pokarm pobierają ze strefy przydennej, często kopiąc w podłożu. Istotny jest wydajny filtr np. wewnętrzny lub zewnętrzny nadający dodatkowo ruch wodzie. Ryby są aktywne w dzień, widoczne w akwarium. Tarło inicjuje duża podmiana wody na chłodniejszą, dodatkowo podmieniana woda może być miękka o odczynie lekko kwaśnym. U mnie tarło prowokowały podmiany 30% wody na zimną, ale niekoniecznie miękką o odczynie obojętnym. Istotne jest, aby temperatura wody w której przebywają ryby gwałtownie spadla np. z 24°C do 17-18°C. Przed tarłem ważne jest obfite karmienie ryb wartościowym pokarmem np. żywym rurecznikiem lub doniczkowcem. W okresie tarła ryby aktywnie pływają po całym akwarium, samica „czyści” miejsca na ściankach akwarium, w których przyklei ikrę. Ja do tarła zestawiałem parę ryb (samca i samicę), choć dopuszcza się tu tzw. „trójki”, czyli 2 samice i 1 samca. Tarło odbywa się w sposób charakterystyczny dla innych kiryskowatych w tzw. pozycji T. Samica uwalnia do kieszonki kilka ziaren ikry (5-8 szt.), dochodzi do zapłodnienia, a następnie przykleja ją najczęściej do ścianek akwarium. Duża samica będąca w dobrej kondycji może składać od 60 do nawet 120 jaj. Ikra po napęcznieniu wg moich pomiarów miała średnicę 1,90mm (wg innych hodowców 1,80mm). W temperaturze 22°C po 5 dniach inkubacji wylegają się larwy wielkości 6mm (w wyższej temperaturze np. w 24°C wylęg następuje wcześniej po około 4 dniach). Larwy 2-3 dni resorbują zasoby woreczka żółtkowego, a następnie przy wielkości około 8mm zaczynają żerować. Już od początku rozpoczęcia żerowania larwy są w stanie przełykać naupliusy artemii. Rosną dość szybko, u mnie po około 15 dniach podchowu i aktywnego żerowania, larwy osiągały długość 12-13mm. Po miesiącu podchowu młode osiągały wielkość 18-20mm, po dwóch miesiącach około 30mm i zaczynają być tu widoczny dymorfizm płciowy, a po 3 miesiącach ponad 40mm. Ja rozmnażałem Scleromystax barbatus w zwykłej, kranowej, średnio twardej wodzie (GH 16-17, KH 8, pH 6,8-7) po podmianie na chłodniejszą i nie zaobserwowałem problemów z inicjacją tarła, czy problemów z wylęganiem larw. Natomiast niektórzy hodowcy twierdzą, że zanotowali problemy z wylęganiem larw ww. gatunku w wodzie twardej o odczynie obojętnym, sugerując inkubację jaj w wodzie miękkiej o odczynie lekko kwaśnym. Kiedyś ze względu na dość duże podobieństwo S. kronei i S. barbatus badacze sądzili, że to te same gatunki, jednak nie jest to informacja prawdziwa, ponieważ gatunki te są odizolowane od siebie i występują w odmiennych miejscach. S. kronei występuje w zlewni rzeki Rio Ribeira de Iguape w stanie São Paulo. Samce obu gatunków są podobne i maja „brodę” (szczeciny) kiedy są dojrzałe. Do cech odróżniających te gatunki należy środkowy ciemny pas, który u S. kronei jest mocno zaznaczony (bardzo widoczny), natomiast u S. barbatus jest nieco „rozmyty” (słabo zaznaczony, mniej widoczny). Scleromystax barbatus hodowałem dość dawno temu, a było to w latach 2009-2010, stąd jakość załączonych zdjęć ma wiele do życzenia, bo wykonano je kompaktowym cyfrowym aparatem i ustępują one jakością zdjęciom do jakich przyzwyczaiłem się w ostatnich 5 latach. Czytaj cały artykuł
  7. Maciej Koczko

    Scleromystax

    Tekst i fotografie: Piotr Robakowski Scleromystax Günther, 1864 Rodzaj Scleromystax to następny rodzaj w obrębie podrodziny Kiryskowatych (Corydoradinae), obejmuje według Fullera obecnie siedem gatunków, z których dwa są nieopisane naukowo, choć inni badacze twierdzą, że nawet 15 gatunków z czego 7 jest opisanych naukowo, a 8 jest nieopisanych. Nazwa tego rodzaju w dosłownym tłumaczeniu oznacza twardo wąsy, twardo brody (chodzi o skupisko twardych Szczecin (włosków) w okolicach otworu gębowego, a dokładnie po jego obu stronach). Klasyfikacja systematyczna gatunków obecnie zaliczanych do tego rodzaju była na przestrzeni lat zmienna. Dawniej nie było wyróżnionego rodzaju Scleromystax, a wszystkie ryby zaliczano do rodzaju Corydoras. Cechą charakterystyczną rodzaju Scleromystax jest występowanie twardych szczecin po bokach pyska tzw. „szczeciny policzkowe” jest tzw. „broda”. Struktury te mogą występować cały czas u samców, ale mogą także okresowo zniknąć i pojawić się ponownie w sezonie rozrodczym. Innymi cechami charakterystycznymi tego rodzaju to przede wszystkim znaczne rozmiary ciała nawet 8-10cm, wydłużone ciało, wyraźny dymorfizm płciowy tj. samce mocno wydłużone promienie twarde płetw piersiowych i płetwy grzbietowej, przez co płetwy stają się bardzo duże i skupiają uwagę obserwatora. Ponadto u większości gatunków samce wykazują odmienne ubarwienie w porównaniu do samic, a także mogą wykazywać dość silny terytorializm w stosunku do innych samców. Występowanie gatunków należących do rodzaju Scleromystax jest ograniczone do regionu Mata Atlântica, a jest to wąski obszar bujnych lasów na południowo-wschodnim atlantyckim pobrzeżu Brazylii (stany: Parana i Santa Catarina), w którego rzekach żyje wiele endemicznych gatunków ryb. Tu należy dodać, że region Mata Atlântica uznany został przez WWF za ekoregion i objęty ochroną UNESCO, jako rezerwat biosfery. Do najbardziej rozpoznawanych gatunków w obrębie rodzaju Scleromystax można zaliczyć: S. barbatus, S. kronei, S. lacerdai, S. macropterus, S. prionotos, S. reisi, S. salmacis. Do gatunków nieopisanych naukowo zaliczono: Scleromystax sp. C112, S. sp. C113, S. sp. CW038, S. sp. CW042, S. sp. CW067, S. sp. CW092, S. sp. CW147, S. sp. CW148. Scleromystax salmacis jest podobny do S. macropterus, ale nie ma czarnej plamy u nasady (podstawy) płetwy ogonowej powszechnej u tego drugiego gatunku. Plamy wzdłuż boków ciała S. salmacis są również bardziej nieregularne niż plamki u S. macropterus. Samce S. barbatus i S. kronei są podobne, ale mają różne wzory ciała, a środkowy ciemny pas u S. kronei jest mocno zaznaczony (bardzo widoczny), natomiast u S. barbatus jest nieco „rozmyty” (słabo zaznaczony, mniej widoczny). Ze względu na wylesianie i duże zanieczyszczenie wód, pozostało dziś tylko kilka biotopów w stanie nienaruszonym (dziewiczym) tylko kilka biotopów, w których przetrwały izolowane populacje gatunków z rodzaju Scleromystax . Scleromystax macropterus jest zaliczany do ryb zagrożonych wyginięciem, dlatego nie wolno ich gromadzić, handlować ani nawet hodować przez akwarystów, nawet w Brazylii. Ze względu na fakt, że oprócz najpopularniejszego gatunku - Scleromystax barbatus reszta gatunków jest w większości praktycznie niedostępna na rynku akwarystycznym, mogę podzielić się tylko informacjami oraz zdjęciami mojego autorstwa w odniesieniu do ww. gatunku. Jeszcze w latach 2005-2009 na rynku niemieckim można było spotkać oprócz S. barbatus także S. kronei i S. lacerdai, co mogę osobiście potwierdzić, jednak nie biorąc pod uwagę braku w sprzedaży w przyszłości, decyzję o zakupie tych ładnych i rzadkich ryb przesunąłem na później, co sprawiło, że już ich nie nabyłem. Obecnie zapewne nieliczni „kolekcjonerzy rzadkich ryb” są w posiadaniu większej ilości gatunków z rodzaju Scleromystax, ale zakup z takich źródeł często nie jest łatwy, a kolejka chętnych długa.
×

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.